من هنوز گذر زمان را به هجری شمسی درک می کنم
و هنوز دست نوشته هایم را به خط عربی می نویسم
هنوز آن خانه ی کهنه ی انتهای کوچه ی تنگ را می بینم
در خواب هایم
در هوای نه زمستانی-نه بهاری آخر اسفند
باد مژده ی نوروز را 
از تبریز برایم می آورد
و در زیر باران گرم اردیبهشت
در خیابان کاخ تهران فدم می زنم
گاه می خواهم باور کنم
که آسمان همه جا همین رنگ نیست

امید نیایش – خرداد 92